Quito's pagina

Welkom op de pagina van kleine Quito !

Omdat -- in tegenstelling tot wat soms wordt gedacht -- binnen een cattery niet altijd alles goed gaat, en elke fokker vroeg of laat wel 'ns met een domper of serieuze tegenslag te maken krijgt, hebben we besloten om deze pagina op onze website te laten staan.
Het is niet meer dan logisch dat fokken niet altijd rozengeur en maneschijn is, er kan tenslotte ook heel wat misgaan... het blijven nu eenmaal levende wezentjes, en ook die kant van het fokken willen we graag delen. Want ook al zijn de ouder-dieren op alle meest voorkomende erfelijke- & besmettelijke aandoeningen/ziekten getest, toch zijn er altijd zaken die je niet kan voorkomen of voorzien... de natuur heeft soms vreemde grillen, helaas.
Fokken is dan ook niet enkel een dure liefhebberij, maar het is ook soms erg emotioneel !
Het duurt niet lang vooraleer je je aan een kattenkind hecht, maar soms blijkt dat de natuur al van bij het begin andere "plannen" had... en hoe moeilijk we het ook vinden, toch moeten we het uiteindelijk aanvaarden dat ook dit soort zaken erbij horen.
Gelukkig gaat het meestal allemaal wel goed, maar soms loopt het dus ook wel 'ns anders dan we hadden gehoopt.
Het leven kan oneerlijk zijn, en de natuur soms erg hard. Het is dan ook geen schande, en daarom vinden we het belangrijk dat ook aan deze kant van het fokken wat meer aandacht wordt besteed. Zolang men op verantwoorde wijze fokt, en met oog op de juiste zaken;
* fokken met gezonde/geteste katten/lijnen, die op een waardige manier hun steentje kunnen bijdragen tot het ras,
* en fokken met als doelstelling "te verbeteren waar nodig, én het in stand houden van gezonde lijnen & een uiterlijk die aan de ras-standaard voldoet",
dan heeft men zichzelf ook niks te verwijten, en hoeven dergelijke tegenslagen ook helemaal niet worden verborgen.
Omdat het fokken dus ook soms een heuse keerzijde heeft, willen we dit aspect dus ook wat extra onder de aandacht brengen door het verhaal van een ventje die voor altijd een speciaal plekje in ons hart zal hebben !

Quito (uitgesproken als "Kieto"),
is een katertje die geboren werd met een Palatoschisis oftewel een open gehemelte.
Er bestaat nog vrij veel onduidelijkheid over de mogelijke oorzaak van deze aangeboren aandoening, maar indien er in de naaste lijnen (ouders, grootouders, ooms, tantes) geen katten voorkomen met een schisis, dan kan erfelijkheid worden uitgesloten. Men spreekt niet over een erfelijke factor, maar over een speling (of foutje) van de natuur.
Het gehemelte sluit zich namelijk al in de vroege ontwikkeling van de foetus, maar soms gebeurt dit helaas niet... en aangezien deze "opening" zich in een latere fase niet meer sluit, maar gewoon meegroeit, is er bij de geboorte dus sprake van een Palatoschisis (open gehemelte). Deze aandoening komt eveneens voor bij kinderen, pups,...
Het komt gelukkig niet heel vaak voor, maar het is echter ook niet meteen een zeldzame aandoening, en komt dus ook wel vaker voor bij kittens... jammer genoeg worden heel wat kittens (of pups) met een schisis al meteen na de geboorte ingeslapen, en wordt er verder niet meer over gesproken... het wordt veelal niet vermeld als er een kitten met schisis in het nest zat, net alsof deze kleintjes nooit hebben bestaan.
Erg spijtig, want dergelijke zaken zijn een kwestie van overmacht, er bestaan geen testen om dit soort spelingen van de natuur te voorkomen... het blijven levende wezentjes, en helaas gaat het niet altijd zoals we zouden willen.
Het inslapen van kittens met een schisis lijkt vaak wel een standaard-procedure, terwijl het in heel wat gevallen echter wel mogelijk is om zo'n kleintje groot te brengen, en ze een gelukkig leven zonder beperkingen te laten leiden...
maar er komt natuurlijk wel heel wat bij kijken, want naast de extra zorg, waar heel wat tijd en energie in gaat zitten, moet er vanzelfsprekend ook rekening worden gehouden met het feit dat er op een gegeven moment een operatie moet worden uitgevoerd, en de daarbij horende kosten. Maar als het kitten het verder goed stelt, dan horen dat soort zaken er gewoon bij... want fokken is niet altijd rozengeur en maneschijn, en elke fokker krijgt vroeg of laat wel 'ns met een tegenslag te maken, het is helaas een onderdeel van "het leven".
Uiteraard kan niet elk kitten worden grootgebracht, want door de schisis hebben velen geen of onvoldoende kracht om te zogen bij de moeder, en verder is het vaak zo dat er te weinig voedingsstoffen worden opgenomen in het lichaam omdat er (teveel) melk via de neus terug naar buiten komt, met gewichtsverlies en verzwakking tot gevolg...
Is de zoog-reflex goed, en heeft men een goede techniek gevonden om het kleintje van de dagelijkse hoeveelheid melk te voorzien, dan kan het haalbaar zijn om het diertje met een flesje groot te brengen.
Lukt dit niet, dan kan er nog altijd sondevoeding worden gegeven, al is dit uiteraard ook niet zonder risico's.
Kittens kunnen zich verslikken, en dit kan dan weer een longontsteking veroorzaken welke dodelijk kan zijn (vooral bij erg jonge kittens)... een kitten zelf grootbrengen is dus geen sinecure.
Een kitten moet tijdens de eerste weken ook om de twee uur gevoed worden, en dit dag & nacht.

Om de taboe rond dergelijke aangeboren aandoeningen zoals een schisis te doorbreken, en om andere mensen te informeren die er eveneens mee te maken krijgen, heb ik besloten om Quito z'n eigen pagina te geven waarop regelmatig up-dates zullen worden geplaatst over z'n verdere ontwikkeling, e.d., want helaas is er zeer weinig informatie te vinden, dus hebben we al een hele zoektocht achter de rug om zoveel mogelijk informatie te verzamelen... dit via internet, maar ook via dierenartsen & dierenklinieken, waarvan sommigen inmiddels al behoorlijk wat ervaring hebben met het opereren van schisis, hetzij dan vooral bij pups. Wat betreft "informatie" is onze zoektocht nog helemaal niet ten einde, we willen ons nog beter informeren, en we zijn momenteel dan ook nog in afwachting van bijkomende info.
We willen ook enkel dat onze kleine Quito geopereerd wordt door een arts die hierover de nodige kennis heeft, en die inmiddels ook al de nodige ervaring heeft bij het opereren van deze aangeboren aandoening.
Maar als alles goed gaat, dan kan een operatie vanzelfsprekend ook enkel maar als Quito wat groter & sterker is.

Verder hopen we hiermee ook dat er misschien meer kittens met schisis een kans krijgen om op te groeien, net zoals wij onze kleine Quito niet zomaar wilden opgeven... hij is namelijk al vanaf de geboorte een heel levendig manneke,
het meest actieve kitten van het nest zelfs (!), qua ontwikkeling doet hij het even goed als z'n zusjes die volledig in orde zijn, en aangezien hij zelf verder ook helemaal in orde is en het zeer goed doet, hopen we dat hij mag uitgroeien tot een mooie volwassen kater !
Maar voorlopig moeten we nog afwachten wat de toekomst brengt, de komende weken/maanden zullen dus van groot belang zijn... We blijven vanzelfsprekend realistisch, en mocht het kleine ventje op een gegeven moment achteruit gaan, waardoor het duidelijk wordt dat het een oneerlijke/zinloze strijd is, dan willen we hem ook absoluut niet laten lijden.
Ons doel is om hem een waardig leven te geven, maar als hij zelf zou opgeven dan is het uiteraard een geheel ander verhaal.
Gelukkig gaat het momenteel nog steeds supergoed met hem, ons dappere ventje is duidelijk een echte strijder,
een vechtertje vol levenslust, die ons de moed geeft om er helemaal voor te gaan !
Hij is ons zorgenkindje, maar zolang het goed gaat is er hoop hé. :-)
Hij is trouwens een heel mooi katertje, en we zijn nu al stapelgek op hem !!!

Hieronder kunnen alle up-dates worden gevolgd.

Dinsdag 12 maart om 05.37u. is Quito in stuitligging geboren,
als eerst kitten van Dakari's 4de nestje.
Hij heeft een mooi geboortegewicht van 106 gram.
Ook Quito's nestgenootjes worden vervolgens in stuitligging geboren.
Hiernaast een foto van Quito toen hij net ter wereld kwam, en daaronder een foto die een half uurtje later werd gemaakt.

Helaas ontdekte ik vlak na de geboorte al dat hij een palatoschisis (open gehemelte)
bleek te hebben... al onze kittens krijgen vlak na de geboorte namelijk een beetje kittenmelk met druivensuiker, dat geeft wat extra energie, maar bij Quito kwam de eerste druppel melk al meteen via z'n neusje terug naar buiten... voor alle zekerheid dus even z'n mondholte checken, en ja hoor, z'n gehemeltje is niet gesloten; geen kleine opening, maar open over de gehele lengte. :-(
Wat nu...? Hier hebben we helemaal geen ervaring mee. Ik vond het vreselijk dat we dit mooie (en verder perfect normale) kitten wellicht moesten laten inslapen,
en tegelijk was ik behoorlijk gefrustreerd dat de natuur in dit nestje niet één maar twee keer (!) had gefaald, want Quito's broertje die als 2de werd geboren, bleek een week voor de geboorte al overleden te zijn... zeer vreemd, want hij was volledig in orde, geen aangeboren afwijking of andere abnormale zaken te zien/vinden.
Het enige wat me wel meteen opviel was het feit dat z'n navelstreng nog wel aan z'n buikje hing maar de placenta zat er niet meer aan vast... ofwel had deze om de ene of andere reden losgelaten, ofwel zat de placenta niet meer aan de navelstreng vast door de beginnende ontbinding/resorptie... we zullen het helaas nooit weten.
Het kereltje was echter nog prematuur (z'n vachtje was op de pootjes nog niet echt aanwezig, nageltjes waren nog zeer klein, en hij woog slechts 59 gram).
Zo verschrikkelijk jammer dat 2 van de 4 kittens in dit nestje zo'n pech hadden...
vooral voor Dakari, want het was dit keer ook niet bepaald een vlotte bevalling,
en dat terwijl ze voordien al elke keer een nest kreeg waarin alle kittens gezond en wel ter wereld kwamen.

Vooraleer we een drastische beslissing zouden nemen, wilden we ook eventuele andere opties bekijken/overwegen. Dus begon ik informatie te verzamelen... en aangezien de kleine Quito niet bij Dakari zoogt -- en dit wellicht ook niet zou lukken -- begin ik met flesvoeding (met flessen & bijvoeden heb ik gelukkig wél al heel wat ervaring),
de speen blijkt echter een ramp, en z'n zoogreflex is er wel, maar deze is niet erg krachtig... Dan vervolgens maar met een spuitje geprobeerd (mét en zonder speen),
en dit lukt de ene keer al wat beter dan de andere keer... afwachten en blijven proberen dus.
~~~~~~~~~~~~~~

Woensdag 13 maart
Het is nog steeds heel erg zoeken naar een "ideale" manier om onze kleine vent
te voeden, maar hij is wel 4 gram aangekomen, en weegt nu dus 110 gram !
Het geeft hoop, maar we zijn er uiteraard nog lang niet...
het kan nog alle kanten opgaan, hij is tenslotte nog maar pas een dag oud.
Rechts een foto (1 dag oud), hij is een echte flinkerd, staat vaak verbazend stevig op z'n pootjes, en is regelmatig in de weer... lees; hij kruipt vaak de hele kittenbox rond.
Dakari is opnieuw een lieve zorgzame mama, die haar kleine manneke evenveel aandacht geeft als z'n zusjes, dus hoef ik enkel maar z'n voedingen voor m'n rekening te nemen, want Dakari zorgt voor de kleine & grote "boodschapjes"...
over teamwork gesproken ! ;-)
~~~~~~~~~~~~~~

Donderdag 14 maart (2 dagen oud)
Tjah, zo zie je maar dat je niet te vroeg mag gaan juichen, want de volgende domper meldt zich aan... Afgevallen !
...en ook niet een klein beetje, maar behoorlijk veel voor zo'n jong kitten.
Z'n gewicht zit nu op 95 gram, Ik schrok me rot. De angst dat we hem gaan verliezen slaat uiteraard opnieuw toe.
~~~~~~~~~~~~~~

Vrijdag 15 maart (3 dagen oud)
...opnieuw 2 gram afgevallen --> 93 gram :-(
Gelukkig is de kleine vent nog steeds lekker levendig, maar hij moet nu toch echt
weer wat gaan aankomen, anders zal hij snel gaan verzwakken.
~~~~~~~~~~~~~~

Zaterdag 16 maart (4 dagen oud)
De moed begint me inmiddels in de schoenen te zakken, en ik begin er stilaan doorheen te geraken... niet enkel door vermoeidheid (want het manneke moet tenslotte om de 2 uur een voeding krijgen, dag & nacht), maar vooral ook omdat de kans steeds kleiner wordt dat hij het zal halen... het begint erop te lijken dat dit een zinloze strijd is.
Opnieuw afgevallen, en dit keer 7 gram... terwijl ik toch de indruk had dat hij behoorlijk wat binnen krijgt, de teleurstelling was dan ook groot toen ik z'n gewicht zag.
Hij weegt nu 86 gram, da's dus 20 gram minder dan z'n geboortegewicht. :-( :-(
Echter, hoe vreemd het ook is, de kleine vent blijkt toch nog steeds heel veel energie te hebben, en van verzwakking merken we nog steeds niets.
Hij is gelukkig nog steeds zeer levendig/actief, een echt vechtertje dus, maar er moet nu echt wel heel snel verandering gaan komen in z'n gewicht !
Ik heb inmiddels ook een manier gevonden om hem te goed te kunnen voeden, want bij een kitten met schisis is het behoorlijk zoeken naar de meest geschikte manier...
én het lukt ondertussen ook om z'n melk met een flesje (en geschikte speen) te geven ipv met een spuitje, want z'n zoogreflex is inmiddels een stuk krachtiger geworden.
Er komt nu tijdens het "flessen" geen melk meer via z'n neusje naar buiten.
We kunnen dan ook alleen maar hopen dat z'n gewicht vanaf nu de hoogte ingaat !
~~~~~~~~~~~~~~

Zondag 17 maart (5 dagen oud)
Hoera, vandaag 3 gram aangekomen ! :-)
...het is niet spectaculair, maar hij is alvast niet afgevallen, en het geeft me opnieuw wat moed. Voorzichtig hopen we dan ook dat het vanaf nu de goede kant opgaat.
Het blijft afwachten natuurlijk, maar we geven nog niet op !
~~~~~~~~~~~~~~

Het gaat inmiddels heel erg goed, de kleine vent komt elke dag aan, groeit goed, en is nog steeds het meest actieve kitten van het nest... 't is eentje die weet wat ie wil ! ;-)
Hieronder de groeitabel van de afgelopen dagen !

Maandag 18 maart (6 dagen oud)         6 gram aangekomen
Dinsdag 19 maart (7 dagen oud)           9 gram aangekomen
Woensdag 20 maart (8 dagen oud)         2 gram aangekomen
Donderdag 21 maart (9 dagen oud)        4 gram aangekomen
Vrijdag 22 maart (10 dagen oud)           12 gram aangekomen
Zaterdag 23 maart (11 dagen oud)          8 gram aangekomen
Zondag 24 maart (12 dagen oud)          10 gram aangekomen
~~~~~~~~~~~~~~

Maandag 25 maart (13 dagen oud)
Het gaat nog steeds supergoed met kleine Quito ! :-) :-) :-)
Hij is sinds gisteren 16 gram aangekomen, en ook z'n ontwikkeling verloopt prima !
Z'n oogjes beginnen open te gaan, en dat lijkt misschien een beetje laat aangezien dat bij heel wat kittens rond de 10de dag gebeurt... maar ook z'n zussen zijn hierin wat aan de trage kant. Want ook hun oogjes zijn nog niet helemaal open.
Morgen/overmogen zullen zowel Quito als de meiden hun oogjes volledig open hebben.
Sinds gisteren zien we af en toe dat onze kleine knul z'n voorpootje ligt te wassen, meestal vlak nadat ie z'n flesje heeft gekregen... zooooo schattig om te zien, hoe dat ukje van 12-13 dagen oud al een "grote jongen" probeert te zijn ! ;-)
Z'n ontwikkeling verloopt dus erg goed, qua gewicht heeft ie in vergelijking met z'n zussen nog wel wat in te halen, maar da's ook niet zo gek natuurlijk, hij was in de eerste dagen tenslotte behoorlijk wat afgevallen, terwijl z'n zussen al vanaf de geboorte elke dag goed aankomen... Hij heeft dus geen achterstand qua ontwikkeling,
in gewicht echter wel, maar da's slechts een kwestie van tijd & flesjes hé ! ;-)
Hij drinkt bij elke voeding zo'n 4,5 à 5,5 ml kittenmelk (af en toe al 6 ml), en da's heel netjes voor een kitten van zijn leeftijd/gewicht. Het gaat dus heel goed met hem !
~~~~~~~~~~~~~~

Dinsdag 26 maart (14 dagen oud )
Onze kleine vent is nu 2 weken oud, en ook vandaag is hij aangekomen !
We zijn echt superblij dat het zo goed met 'm gaat, gewoon geweldig. :-D
Z'n oogjes zijn nu bijna helemaal open, en hij wordt dan ook steeds schattiger... Wellicht zullen ze morgen helemaal open zijn, en dan is het tijd voor foto's uiteraard !
Ook z'n zusjes stellen het supergoed trouwens. ;-)
~~~~~~~~~~~~~~

Woensdag 27 maart (15 dagen oud)
Alweer 9 gram aangekomen ! :-)
Hiernaast een foto van vandaag... al was hij erg moe (had net een flesje gekregen), vandaar dat hij tegen mama aangeleund staat. Maar het geeft vast wel een beetje een beeld van hoe ons kleine "aapje" er inmiddels uitziet.
...meer foto's volgen spoedig !
~~~~~~~~~~~~~~

Donderdag 28 maart (16 dagen oud)
Vandaag weer 11 gram aangekomen ! :-D
Hij reageert nu ook al elke keer op m'n stem... van zodra ik de kittenbox open doe en hij m'n stem hoort, begint hij te piepen en kruipt dan zelf naar me toe voor z'n volgende flesvoeding. Zoooo schattig ! :-)
~~~~~~~~~~~~~~

Vrijdag 29 maart (17 dagen oud)
Opnieuw aangekomen --> 9 gram gegroeid !
~~~~~~~~~~~~~~

Zaterdag 30 maart (18 dagen oud)
En ook vandaag weer 9 gram aangekomen ! :-)
...helaas nog geen tijd gehad voor nieuwe foto's, maar ze volgen zo snel mogelijk.
~~~~~~~~~~~~~~

Zondag 31 maart (19 dagen oud)
Aangekomen ! ...vandaag slechts 2 gram, maar dat maakt op zich niet zoveel uit,
alle beetjes zijn beter dan niks, en "aankomen" is alvast niet "afvallen" hé. ;-)
De meeste kittens hebben wel 'ns een dagje dat hun gewicht hetzelfde is gebleven,
of dat ze maar een beetje zijn aangekomen, niks om ons zorgen om te maken dus.
Morgen zal hij vast opnieuw wat meer gegroeid zijn... maar dat zien we dan wel weer.
Het enige wat wél jammer is, is dat hij qua gewicht sowieso nog behoorlijk wat in te halen heeft in vergelijking met z'n zusjes, want die zijn in de eerste dagen niks afgevallen, en tevens komen ze ook meestal méér aan (soms zelfs het dubbele) van wat hun broertje per dag aankomt. Hierdoor blijft het gewicht van de kittens dus heel erg verschillen. Maar daar komt uiteindelijk wel verandering in, al heeft het vanzelfsprekend wel wat tijd nodig. Z'n zussen hebben u eenmaal de "melkbar" voor zich alleen, en liggen dan ook heel vaak bij mama te zogen, terwijl dat bij Quito uiteraard anders ligt, want hij krijgt nu eenmaal z'n flesvoedingen volgens een schema met vaste tijdstippen. Ah, hij komt elke dag aan, doet het verder ook goed, en da's uiteindelijk het belangrijkste natuurlijk, de rest volgt vanzelf wel. ;-)
~~~~~~~~~~~~~~

Maandag 1 april (20 dagen oud)
Ons kleine manneke is vandaag supergoed aangekomen, en zoals ik had verwacht dus ook een STUK meer dan gisteren... maar liefst 21 gram erbij !!! :-)
Ik kon het bij hem nogal moeilijk geloven, dus heb ik 'm voor alle zekerheid twee keer gewogen, en het klopte helemaal. Heel erg leuk om te zien dat hij plots zoveel is gegroeid... al moeten we dit een beetje relativeren natuurlijk, want de kans is vrij groot dat ie dan morgen misschien hetzelfde gewicht heeft behouden, of slechts een beetje is aangekomen. Al zou het uiteraard super zijn als ie vanaf nu elke keer zoveel aankomt... vooral omdat hij dan z'n zussen een beetje kan "inhalen".
Enfin, zolang het goed gaat en hij blijft aankomen, zijn we alvast DIK tevreden ! ;-)
~~~~~~~~~~~~~~

Dinsdag 2 april (21 dagen oud)
Het gaat nog steeds heel goed met ons kleine kereltje !
De kittens beginnen nu ook al voorzichtig een beetje met elkaar te spelen, al is dat uiteraard nog op een vrij "klunzige" (maar erg schattige) manier ! ;-)
Verder liggen de kittens ook al regelmatig hun eigen voor-/achterpootje te wassen,
en wat ook superschattig is; als "ons kleine aapje" bij z'n jongste zusje (Quitana) ligt, dan krijgt hij vaak een wasbeurt van haar... heel erg lief en vertederend om te zien,
zo klein nog en nu al zorgen voor elkaar !
Ze zijn nu exact 3 weken oud, alles gaat goed, en (gezien de omstandigheden) verloopt ook met kleine Quito alles voorspoedig, daarom zal er vanaf nu niet langer dagelijks een up-date worden geplaatst op deze pagina... enkel als er specifiek nieuws is of andere interessante zaken, zullen deze hier worden vermeld. Zo wordt de pagina niet eindeloos lang, en blijft het allemaal een beetje aangenaam om te lezen.
Uiteraard zal er wel nog regelmatig een up-date te lezen zijn, en als er in tussentijd geen nieuws is over Quito, dan zal er sowieso een wekelijkse up-date worden geplaatst.
Momenteel gaat het alvast zeer goed met hem & z'n zusjes, en verder kunnen we enkel maar afwachten wat de toekomst brengt... maar dat zien we dan wel weer. ;-)
We duimen gewoon verder dat het allemaal goed mag blijven gaan !
~~~~~~~~~~~~~~~

Dinsdag 9 april (28 dagen oud)
De kittens van Dakari zijn vandaag 4 weekjes oud !
De meisjes doen het super, en ook met kleine Quito gaat het goed, al is hij uiteraard wel nog steeds kleiner dan z'n zusjes. ;-)
Qua ontwikkeling zien we dat hij ook een heel klein beetje achter loopt, want daar waar z'n zusjes inmiddels al vrij goed beginnen te spelen met elkaar, zien we dat Quito op dit moment nog maar pas in de "begin-fase" van het spelen zit... hij is dus nog ietsje onhandiger tijdens het spelen, al begint hij het stilaan aardig onder de knie te krijgen.
Het is dus gewoon een kwestie van tijd om z'n zussen bij te benen, in zowel gewicht als ontwikkeling, maar dat komt uiteindelijk vanzelf wel.
Afgelopen week bleef z'n gewicht een paar daagjes rond hetzelfde getal schommelen, hoewel hij nog steeds goed drinkt... maar hij viel gelukkig niet af,
en inmiddels komt hij weer elke dag aan !
De flesvoedingen verlopen momenteel soms wel ietsje moeilijker dan vorige week, maar dat heeft dan weer alles met z'n tandjes te maken, waardoor hij soms de neiging heeft om op de speen te gaan bijten... èn hij is inmiddels ook een stuk actiever !
Jaja, z'n tandjes zijn inmiddels zichtbaar, en zoals het er nu naar uitziet heeft ons "kleine aapje" een volkomen normaal gebit !!! ...want wanneer er sprake is van Schisis, is het altijd een beetje afwachten of het gebit zich normaal zal vormen, en of de tandjes al dan niet voltallig aanwezig zijn.
Maar het ziet er voorlopig dus allemaal goed uit, en da's alweer een hele opluchting !
Het gaat dus nog steeds de goede kant op met Quito, en we genieten er enorm van om 'm te zien spelen, rondwandelen, als ie zichzelf ligt te wassen,... :-)
Hiernaast/-onder alvast een paar nieuwe foto's, en volgende week een nieuwe update !

~~~~~~~~~~~~~~~

Dinsdag 16 april (5 weken oud)
Beetje late update over afgelopen week, maar ben zelf in het ziekenhuis geweest, en moest er normaal gezien ook blijven ivm een verschoven ruggenwervel, maar heb het uiteindelijk voor elkaar gekregen dat ik toch naar huis kon... mits ik zoveel mogelijk rust. Ik kan ons kleine ventje tenslotte niet aan z'n lot overlaten, hij moet op tijd z'n flesjes krijgen, en David durft het niet goed aan uit schrik dat ie zich zou verslikken, of om iets verkeerd te doen... En eerlijk gezegd doe ik het ook liefst zelf, niet omdat ik een ander niet vertrouw ofzo, maar omdat ik het inmiddels al 5 weken gewend ben om een Schisis-kitten te voeden, waardoor ik ook een specifieke fles-methode & routine heb gevonden die heel goed blijkt te werken. ;-)
Ook de operatie die nodig is om de wervel en hernia's (die ik al langer heb) te herstellen, zal effe moeten wachten... al is dat ook niet naar de zin van iedereen, maar het moet maar, ik wil eerst dat kleine Quito zelfstandig begint te eten -- iets wat z'n zusjes inmiddels al doen -- en ook pas nadat ons Imani is bevallen, zij is namelijk rond 27 april uitgerekend. Het wordt haar laatste nestje, en aangezien ze in het verleden ook telkens heel wat kittens kreeg die in stuitligging werden geboren (wat vaak wat moeilijker verloopt), wil ik ook haar niet in de steek laten op een moment dat ze me hard nodig heeft... Ik ben steeds bij elke bevalling aanwezig (heb er nog nooit eentje gemist), en wil ook nu weer in de buurt zijn als "steun", maar ook in geval er wat hulp nodig is. Deze zaken zijn nu effe erg belangrijk, en daarna ben ik zelf aan de beurt. ;-)
Meer over Quito nu !
Afgelopen vrijdag & zaterdag leek het effe de verkeerde kant op te gaan, de voedingen verliepen zéér moeizaam, hij dronk helemaal niet goed, zat enkel een beetje op de speen te kauwen, liet de speen heel vaak los, en de melk kwam dan ook bij zowat elke druppel via z'n neusje terug naar buiten... Na 2 dagen zakte de moed me dan ook wat in de schoenen, want hij dronk slechts de helft van z'n normale dagelijkse hoeveelheid melk... en aangezien jonge kittens snel kunnen afvallen, vreesde ik een beetje het ergste, hij heeft tenslotte nog heel wat in te halen. Ik heb 'm op die dagen wel wat extra vitamientjes gegeven, zodat hij toch niet al teveel tekort zou komen...
En als bij wonder bleek zondag dat hij niets was afgevallen, en omdat hij ook nog steeds lekker actief & speels was, had ik er toch weer wat vertrouwen dat het allemaal wel in orde zou komen met 'm. Hij dronk zondag ook weer een stuk beter, en kreeg weer een normale hoeveelheid melk binnen.
En sindsdien gaat het eigenlijk weer helemaal SUPER !!! Z'n drinken verloopt beter dan ooit (hij heeft nu zelf een manier gevonden waarop het drinken perfect verloopt), hij drinkt inmiddels alweer een grotere hoeveelheid, en komt zeer goed aan !
Wellicht dronk ie een 2-tal dagen minder goed/vlot omdat hij dus nog steeds last had van z'n doorkomende tandjes, z'n kiezen waren namelijk nog volop aan het doorkomen.
Het verschil in gewicht wordt nu ook heel langzaam aan wat kleiner,
vooral dan in vergelijking met zusje Quitana... want Quinoa is al van bij het begin een stuk zwaarder (da's echt een dikkerd).
Ook qua gedrag begint hij z'n zusjes nu heel goed bij te benen, hij speelt en ravot heel veel met hen, begint nu ook al goed te klimmen (wat z'n zusjes al langer onder de knie hebben), en rond etenstijd is hij echt een klein wild dier... het kan dan niet snel genoeg gaan voor "meneer", waardoor het elke keer een klein gevecht is, want hij grijpt de speen telkens vast met z'n pootjes en dan is het dus niet meteen evident om die in dat kleine smoeltje te krijgen. :-)
Enfin, we zijn dus inmiddels 5 weken verder, en het gaat echt heel erg goed met 'm !!!
~~~~~~~~~~~~~~~

Dinsdag 23 april (6 weken)
Alweer late updates,
maar bij de pc zitten blijft voorlopig nog wel een poosje heel erg moeilijk, helaas...
Met Quito gaat het goed, al gaat z'n gewicht traag omhoog, vooral dan weer in vergelijking met z'n zusjes die inmiddels al een paar weekjes zelfstandig eten. Maar dat weigert onze kleine vent nog steeds te doen, dus gaan we gewoon door met flessen hé.
Hij doet het verder gewoon goed, speelt, gaat inmiddels zelf naar de kittenbak en is dus net als z'n zusjes zindelijk... wat mij dus weer een extra "werkje" bespaard. ;-)
Hij speelt vooral heel graag met ons (z'n zusjes zijn soms iets te onstuimig... hij is tenslotte wel wat kleiner dan de meiden), hij is natuurlijk wel erg mensgericht aangezien hij dagelijks meermaals een flesje krijgt, en dit al sinds z'n geboorte.
Hij doet lekker gek, en spint nu ook heel erg vaak !
Het is een grappig manneke, klein maar erg komisch, en altijd tevreden. :-)
Mama Dakari ziet haar kleine ventje even graag als haar dochters, en zorgt verder goed voor 'm, en Quito is (tussen z'n flesvoedingen in) zelf ook heel graag bij z'n mama & zusjes, hij ligt steeds dicht tegen hen aan om te slapen.
~~~~~~~~~~~~~~~

Dinsdag 30 april (7 weken)
Een ietwat ander bericht dit keer... de afgelopen dagen leek een beetje een rollercoaster van emoties, want Quito's oma (mama van Dakari) is bevallen van haar laatste nestje, maar met Quito ging het wat minder, dan weer wat beter, vervolgens weer minder, ook weer (hopelijk slechts héél tijdelijk) een fleskitten erbij aangezien één van Imani's pasgeboren kittens niet snapt hoe mama's melkbar werkt...
Enfin, met Quito ging het dus ineeneens iets minder, hij leek verkouden want z'n neusje klonk verstopt, en hij had het tijdens het slapen dus wat benauwd, ook het flessen verliep hierdoor wat minder vlot, maar z'n eetlust was er gelukkig wel nog steeds, hij dronk dus goed. Nu is het wel zo, dat Schisis-kittens gevoelig kunnen zijn aan Rhinitis & middenoorontsteking, dit uiteraard door de opening in hun gehemelte.
Enfin, ik heb 'm dan ook maar wat extra vitamientjes gegeven, en hoopte dat hij z'n "koudje" zelf zou overwinnen, want da's tenslotte altijd beter dan meteen medicatie toe te gaan dienen (die dan weer een nefast is voor het eigen immuunsysteem)... Maar de volgende dag was het meteen al duidelijk dat het niet zou lukken zonder medicatie, dus even een afspraakje gemaakt bij de dierenkliniek, en even later had Quito 2 injecties gekregen; eentje omdat hij het wat minder benauwd zou hebben (en z'n neusje dus niet meer zo verstopt zou zitten), en eentje om z'n kuurtje op te starten (de volgende dagen moest ie z'n medicatie dan oraal toegediend krijgen). En de spuitjes bleken wel hun werk te doen, hij had het de volgende dag inderdaad al minder benauwd, had niet meer de niesbuien die hij de dag ervoor wel nog had, verder dronk ie nog steeds netjes z'n flesje leeg, en had nog steeds zin om te spelen e.d., we gingen er dus vanuit dat hij snel beter zou worden !
Niet dus... want z'n medicatie die hij thuis oraal krijgt toegediend, blijkt niet het gewenste resultaat te hebben, integendeel. De afgelopen dagen zagen we weinig/geen verbetering, en gisteren (30 april) ging het weer een stuk slechter... z'n neusje weer compleet verstopt, waardoor hij het dus opnieuw een stuk benauwder had, maar tot gisterenmiddag dronk hij goed, en speelde nog steeds.
In de late namiddag en avond zagen we opnieuw veranderingen, hij had niet meer zoveel zin om te spelen (wou na z'n voeding het liefst slapen, wellicht omdat het hem ook meer energie kostte), en z'n flesvoeding verliep een stuk moeizamer.
Om te slapen heb ik 'm vannacht in een grote transportbox gezet, met een warm dekentje erin, een kersenpitkussen, en uiteraard een kattenbakje... want hij wou slapen maar z'n zusjes hadden net één van hun onstuimige speel-momenten, en lieten 'm dus ook niet bepaald met rust, waardoor hij telkens opnieuw wakker werd.
De transportbox stond vlak bij mij, zodat ik hem wel wat extra in het oog kon houden.
Hij lag er lekker in te slapen, en leek die extra rust dan ook helemaal niet erg te vinden.
Vannacht, vlak voor ik moest opstaan om Imani's kitten een flesje te geven, werd ik al gewekt door Quito, hij vond het wel genoeg geweest, en wou eruit.
Ik dacht bij mezelf "nu ik toch wakker ben, en hij ook, kan ik 'm evengoed een flesje geven met z'n medicatie erin, dan heeft ie die alvast gehad", het was tenslotte al bijna ochtend, en ik had zo erg met 'm te doen. Maar hij dronk slechts een klein beetje, en wou verder niks meer. Op zich niet héél vreemd, want op dat uur van de dag krijgt ie allang geen voeding meer (op deze leeftijd slapen fleskittens de nacht door), dus trachtte ik positief te blijven, en ging ervan uit dat hij z'n eerste voeding -- een paar uur later -- wél zou willen.
Alweer niet dus... want hij weigerde dus ook z'n volgende voeding, helemaal zelfs... hij wou niks. En dat kan hij net best missen, hij is tenslotte al geen zwaargewicht en heeft dus nog steeds heel wat in te halen, maar het ging duidelijk niet beter met 'm, en ik had de indruk dat ie wat koorts had, dus vandaag (1 mei) opnieuw een afspraak gemaakt bij de dierenkliniek.
Ik heb mezelf van bij het begin voorgenomen om realistisch te blijven, en in gedachten te houden dat het misschien niet zou lukken om een Schisis-kitten groot te brengen, er komt tenslotte wel wat bij kijken (qua voeden e.d., maar de kans dat een operatie bij dergelijke gehemelte-opening (want die is bij Quito erg groot) niet lukt, blijft ook bestaan natuurlijk), maar als het voeden goed blijft gaan, en z'n ontwikkeling verloopt goed, dan mag er in tussentijd uiteraard ook niets anders verkeerd gaan hé... want jonge kittens kunnen nu eenmaal snel achteruit gaan.
Ik probeerde dus steeds nuchter te blijven over z'n hele situatie, maar inmiddels heb je na 7 weken toch wel een intense band met zo'n ventje opgebouwd, en dan wordt het uiteraard ook steeds moeilijker om realistisch te blijven, en ik betrap mezelf er soms op dat ik soms wel 'ns denk "we zijn nu al zover geraakt, nu moet het gewoon goed blijven gaan", en dan komt het des te harder aan als het plots niet gaat zoals je had gehoopt.
En dat was ook nu een beetje het geval, hoewel ik mezelf niks tracht wijs te maken.
Tevens heb ik me ook van bij het begin voorgenomen om te vechten voor hem, maar als er een moment zou komen dat het niet goed met hem zou gaan, hij het zelf te moeilijk zou krijgen, of zelf zou gaan opgeven, dat ik dan niet egoïstisch mag zijn en hem niet onnodig mag laten lijden... hij is tenslotte een kitten met een aangeboren afwijking, en daar moeten we rekening mee blijven houden, sommige zaken zijn voor hem niet zo evident als voor andere kittens die probleemloos opgroeien.
De vechtlust is dus altijd gebleven, maar het welzijn en kwaliteit van leven voor Quito staat nog steeds voorop, da's uiteindelijk het allerbelangrijkste !
Het gaat allemaal om hem, en niet om onszelf.

Naar de dierenkliniek dus...
Daar bleek inderdaad dat z'n bovenste luchtwegen (neus) inderdaad helemaal potdicht zit en dat ie koorts had, dus kreeg ie een prikje om z'n temperatuur te laten zakken & als start van z'n antibiotica-kuur, en hij kreeg druppeltjes om z'n neusje te spoelen (en vrij te houden)... dit laatste lukte de dierenarts aardig, maar of dat thuis geen strijd zal gaan worden, is maar de vraag natuurlijk... want bij Quito komt alles wat er via z'n neusje ingaat, uiteraard rechtstreeks in z'n mondje terecht, en die druppeltjes stinken niet alleen, maar ze smaken ook erg vies. Eens hij ze gaat herkennen, zal hij het wellicht een stuk minder vlot gaan toelaten. Maar het moet, 't is voor een goed doel hé.
Verder moet ie dus een kuurtje antibiotica krijgen, en hebben we ook iets meegekregen in geval z'n koorts niet helemaal over zou gaan of zou terugkomen.
Ook z'n ontlasting werd onderzocht, maar wat dat betreft was alles normaal.
Het blijft nu dus even afwachten of deze medicatie wél goed zal aanslaan, en hopelijk héél snel... want hij ziet er momenteel niet uit, hij voelt zich duidelijk ellendig (en wij natuurlijk ook), en hij moet toch snel weer iets gaan eten, vooraleer hij begint af te vallen, want dat heeft dan nog meer verzwakking als gevolg...
Mogelijk wordt er (tijdelijk) weer dagelijks een update geplaatst op z'n pagina.
Quito kan momenteel dus alle duimen goed gebruiken !
~~~~~~~~~~~~~~~

- Tussentijdse update; woensdag 1 mei - 23 uur
Na het bezoekje aan de dierenkliniek was Quito volkomen uitgeput, de hele rit, het onderzoek, en al die vervelende toestanden (druppels in z'n neusje, prikjes,..) wogen duidelijk heel erg door op ons kleine ventje. Bij thuiskomst viel ie dan ook onmiddellijk in slaap, en hij heeft urenlang rustig liggen slapen... en ik wou 'm dan ook niet wakker maken om 'm een flesje te geven, het zou geen zin hebben gehad aangezien hij het zo kort na het dierenartsbezoekje toch nog zou weigeren, en hem gaan forceren/dwingen zou hem nog meer onnodige stress bezorgen of nog meer gaan vermoeien. We besloten hem dus even alle rust te gunnen, waardoor de injecties ook even de tijd kregen om hun werk te gaan doen. Hij had in de dagen voordien ook helemaal niet zo rustig geslapen als nu, dus zou het ook zonde zijn geweest als we hem die rust niet hadden gegund. Al was het uiteraard wel een beetje dubbel allemaal, want hij had ook al een hele poos niet meer gegeten, maar anderzijds was het te vroeg om het al te gaan proberen, hij was gewoon te moe.
Na uren slaap, had hij het al een stuk minder benauwd, en leek hij zich ook ietsje beter te voelen... maar nog geen wonderen natuurlijk, dat spreekt voor zich.
Om 23 uur dan terug een flesje melk klaargemaakt, en ja hoor (!) hij had weer eetlust.
Hij heeft niet héél veel gegeten (ong. de helft van z'n gewoonlijke hoeveelheid melk), maar het is alvast een begin hé !
De neusdruppels, prikjes, en rust/slaap heeft dus duidelijk wel wat opgebracht. :-)

- Donderdagochtend 2 mei - 07.30 uur
Quito heeft ondertussen nog een paar voedingen achter de rug, en drinkt nu ook al iets meer (3/4 van de gewoonlijke hoeveelheid), hij kan het echter niet allemaal in één keer opdrinken, want da's nog te vermoeiend voor 'm, hij is nog vrij snel moe, dus moeten we daar nu eenmaal wat rekening mee houden. Tussendoor ligt ie dan telkens bij me te slapen, en even later drinkt ie dan verder. Hij drinkt z'n melk nu dus in 2 à 3 keer op ipv in één keer, hierdoor duren z'n voedingen ook een stuk langer uiteraard, maar dat geeft helemaal niks, we zijn allang blij dat z'n eetlust terug is, en dat hij toch behoorlijk wat binnen krijgt. Het is nog niet heel veel, maar 't is alvast een goed begin !
En wat al helemaal super is... na z'n laatste voeding (daarnet), had ie alweer een heel klein beetje zin om te spelen. Het was duidelijk dat het zeer vermoeiend voor 'm was (had ook net gegeten natuurlijk, en ook dat vraagt momenteel behoorlijk wat energie van 'm), maar het was blijkbaar sterker dan hemzelf.
...ik bewoog met een speeltje, en hij probeerde het te pakken, maar na een paar keer grijpen viel ie spontaan bij me in slaap... en dus heb ik 'm ook maar weer in z'n "bedje" gelegd. Hij slaapt nog steeds in de grote transportbox zodat ie voldoende rust krijgt, en niet steeds wakker wordt door z'n gekke zussen die het leuk vinden om hun broertje in hun onstuimigheid te betrekken... ;-)
Enfin, hij was dus weer snel moe, maar het is toch alvast weer erg positief dat hij heel langzaamaan overal weer zin in blijkt te krijgen.
Afwachten dus, en dan zien we vanzelf wel hoe het vandaag zal verlopen.
Voor mij is het nu pas bedtijd, want ik wou Quito vannacht wat extra in het oog houden, en daar kwamen dus ook nog z'n voedingen & de voedingen van Imani's kitten bij (die om de 2 uur een flesje moet krijgen). Nu dus snel een paar uurtjes slapen, en dan weer de melk & flesjes tevoorschijn toveren !

- 16.30 uur
Het lijkt toch wel wat beter te gaan met Quito, nog steeds geen extreme veranderingen natuurlijk (zou ook wel erg vroeg zijn), maar het is ook zeker niet erger geworden.
Hij heeft het door de neusdruppels al wat minder benauwd, waardoor z'n slaap ook van een betere kwaliteit is, en hij voldoende kan rusten om te herstellen.
De voedingen verlopen nog hetzelfde, hij drinkt per voeding telkens zo'n 3/4 van z'n gewoonlijke hoeveelheid melk, en da's gezien z'n toestand helemaal niet zo slecht.
...ja gezien z'n "toestand", want hij ziet er momenteel niet uit, hij is sowieso al een vrij klein ventje voor z'n leeftijd, en nu lijkt hij net een ziek straatkatje... Hij ziet er echt zielig uit, maar hij voelt zich gelukkig wel al wat beter dan de afgelopen dagen, want ook vandaag wou hij na z'n voeding al een heel klein beetje met me spelen toen ik m'n vinger heen en weer bewoog. Vervolgens viel hij bij me in slaap, en toen hij een half uurtje later wakker werd, genoot hij duidelijk van de aai-/knuffelbeurt die hij kreeg, want voor het eerst lag hij weer te spinnen !! ...en dat was inmiddels al dagen geleden.
Ik ben superblij dat hij zelf duidelijk aangeeft dat hij zich inmiddels al een beetje beter voelt, maar we zijn er nog lang niet want hij is vanzelfsprekend wel behoorlijk ziek.
Maar er zijn alvast enkele positieve signalen merkbaar, dus houden we de moed erin !
~~~~~~~~~~~~~~~

Vrijdag 3 mei ~ Dinsdag 7 mei
Een late update, maar het is dan ook een erg hectische periode geweest, vol emoties, slapeloze nachten, stress, en vooral verdriet...
In de dagen na de vorige up-date ging het steeds minder goed met Quito, het ene moment leek het wat beter te gaan, en dronk hij z'n melk, het andere moment weigerde hij gewoon... wat z'n gewicht uiteraard niet ten goede kwam.
Uiteindelijk dan toch terug naar de dierenkliniek geweest met ons kleine manneke, want er was niet meteen sprake van verbetering. Dit keer was het opnieuw een andere arts (die we al heel wat jaren kennen), en het leek hem beter om Quito enkel nog z'n medicatie toe te dienen via injecties, omdat de orale antibiotica volgens hem teveel in de opening van z'n gehemelte & neusholte bleef zitten, waardoor deze niet het gewenste effect had. De arts zei ook dat Quito beter al van bij de eerste kuur z'n medicatie beter via injecties had gekregen, omdat de kans dan groter was dat de medicatie voldoende werd opgenomen in het lichaam, en dus meer kans had om goed aan te slaan... maar ja, dat is dus niet het geval geweest aangezien hij eerst druppels e.d. heeft gekregen.
Enfin, hij kreeg tijdens deze laatste consultatie z'n eerste spuitje in de dierenkliniek, en de andere spuitjes -- voor de daaropvolgende dagen -- kregen we mee naar huis, we hebben de nodige ervaring met dat soort zaken, en de arts wist dat we de spuitjes zelf konden geven (het moest ook maar gewoon onderhuids, dus waren er geen ingewikkelde toestanden aan verbonden).
De volgende dag leek het weer ietsje beter te gaan, maar 's avonds ging het weer wat minder... ik verwachtte ook nog geen mirakel na een eerste spuitje, maar er moest toch snel verbetering gaan komen...
Ook nadat hij de volgende dag z'n spuitje (thuis) had gekregen, ging het in de uren daarop iets beter, 's avonds weer minder. Er kwamen ook heel wat emoties en stress bij kijken, want we wilden niks liever dan dat hij beter werd, maar het bleef dus continue heel erg op en af gaan.
De volgende ochtend kreeg hij opnieuw een spuitje, maar in tegenstelling tot verbetering zagen we Quito achteruit gaan, hij begon steeds meer voedingen te weigeren en op de momenten dat hij wél dronk, dronk hij niet voldoende omdat hij snel moe was, en liever wat wou slapen... Dus probeerde ik hem tussentijds ook wat melk te geven, waardoor hij dan vaker wat melk binnenkreeg (ook al was het maar een beetje), maar ook dat was niet meteen een groot succes.
Hij bleef nog wel steeds netjes zelf naar de kattenbak gaan, en miauwde om wat aandacht telkens hij net wakker werd... daar haalden we nog wat hoop uit.

Zondag 5 mei ging het plots een stuk minder goed, hij kwam heel zwak over, en wou zowat de hele dag quasi niks eten... Ook dat was erg frustrerend, want hij had tenslotte wel z'n voeding nodig... maar hij wou nog steeds niet zelfstandig eten, kreeg dus enkel z'n flesvoedingen, en ook die begon hij steeds meer te weigeren. Z'n gewicht bleef dan ook al een paar dagen hetzelfde, hij viel niet af, maar kwam ook niets bij. Als hij toen al zelfstandig had gegeten, dan had dat wellicht een groot verschil gemaakt, niet enkel qua gewicht, maar dus ook wat z'n weerstand betreft...
We hebben hem vanaf de 4de week verschillende zaken laten proeven, maar hij wou niks anders dan z'n melk... alle andere zaken werkte hij meteen weer uit z'n mond.
We besloten dat als hij de volgende ochtend niet beter zou drinken, en zwakker zou overkomen, dat we hem dan zouden laten gaan... we wilden hem tenslotte niet onnodig laten lijden, en als hij zou opgeven, dan moesten we ons daar bij neer gaan leggen, hoe moeilijk dat ook zou zijn.

Maandag 5 mei
...ging het opnieuw wat beter, hij dronk weer beter... te weinig, maar wel vaker.
We stelden ons de vraag of hij zich daadwerkelijk beter voelde, of was het een zoveelste kortstondige opflakkering (?), en moesten we hem al dan niet al laten inslapen of nog effe aankijken of het de medicatie was die eindelijk goed aansloeg...?
Een behoorlijk dilemma, maar uiteindelijk besloten om te wachten tot de volgende dag om te zien of hij écht beter werd, of als het opnieuw een tijdelijke verbetering bleek. Het zou erg zijn geweest om hem te laten inslapen, als hij op dat moment écht beter aan het worden was...

Dinsdag 7 mei (8 weken oud)
's ochtends ging het nog steeds behoorlijk, maar het drinken alweer minder...
's avonds wou hij zelfs helemaal niks meer, kwam plots heel gedesoriënteerd over, en minder alert. En vanaf dan ging het plots allemaal erg snel...
We hebben hem alle kansen gegeven om beter te worden, want die verdiende hij ook... hij was zo'n ongelooflijk sterk ventje, en een enorm vechtertje !
Maar het mocht helaas niet zijn, we moesten hem uiteindelijk toch afgeven .
Het brengt dan ook heel veel verdriet met zich mee, want na zoveel weken intensief met hem bezig zijn (flessen e.d.), was hij dan ook een beetje m'n "kindje"... die na elke voeding heel erg schattig bij me in slaap viel. Ik heb vanaf z'n geboorte geprobeerd om realistisch te blijven, hij was tenslotte een zorgenkindje, maar dat neemt niet weg dat het verschrikkelijk hard was om hem los te laten, ook al beseften we dat het voor hem wellicht beter was zo... We hebben samen heel hard gevochten, maar het bleek een verloren strijd, het was genoeg geweest.
Verschrikkelijk moeilijk om het hier nu neer te zetten...
Ik kan alleen maar hopen dat hij heeft gevoeld hoeveel we om hem gaven.
We hadden hem graag verder zien opgroeien, maar de natuur heeft helaas anders beslist. Ik stel me achteraf ook de vraag of het niet beter was geweest om hem meteen na de geboorte te laten inslapen (?), dan was van deze hele toestand gespaard gebleven... maar hij was nu eenmaal een ventje met heel veel levenslust, en dat heeft ons dan ook doen beslissen om hem een eerlijke kans te geven.
Het is dan ook wekenlang goed gegaan, maar plots bleek het geluk niet langer aan z'n zijde te staan... misschien had ie wel een kans gehad om beter te worden als hij inderdaad van bij het begin de medicatie via injecties had gekregen, want toen hij ze na de andere 2 kuurtjes dan eindelijk kreeg, was hij al behoorlijk verzwakt en wellicht stond het toen ook al vast dat de injecties niets meer zouden uithalen, omdat z'n lijfje de ontsteking/infectie niet meer zou overwinnen.
Ik weet het niet... en we zullen helaas ook nooit het antwoord op die vraag kennen, maar blijkbaar dacht de arts er eerder die week ook zo over. Wat niet wegneemt dat er wel enigszins sprake is van een schuldgevoel... maar wàt is bij elk individueel geval de juiste beslissing hé (?), welke keuze is uiteindelijk de beste zonder je eigen gevoelens voorop te stellen...?
We hebben er alvast heel wat uit geleerd, en tevens zijn we -- ondanks het verdriet wat dit verlies met zich mee heeft gebracht -- heel erg blij dat we Quito hebben mogen leren kennen ! Ondanks hij maar kort bij ons mocht zijn, en hij veel te vroeg moest gaan, heeft hij (en al z'n vechtlust) een behoorlijke indruk op ons gemaakt, en hij laat dan ook niet enkel verdriet na... Maar ons kleine ventje heeft ons ook heel mooie herinneringen bezorgd, al zijn het er helaas veel te weinig.
Het doet ons echter wel plezier dat z'n beide zusjes het supergoed doen, het zijn allebei heel lieve kittens die al heel wat "kittenkwaad" uithalen, en die ons ook vaak aan het lachen brengen. Anderzijds is het soms wel wat confronterend om te zien hoe Quito inmiddels had kunnen zijn, maar daar tracht ik niet al teveel bij stil te staan, dat zou ook helemaal niet fair zijn tov z'n zusjes... We genieten dan ook met volle teugen van de meiskes, hun ontwikkeling, hun fratsen, de knuffel-momenten,...

Helaas is het dus allemaal anders gelopen dan we hadden gehoopt,
er komt geen vervolg aan Quito's verhaal...

Quito is op 7 mei om 23.15u. over de regenboogbrug gegaan,
waar ook z'n broertje Qismo is, die reeds een week voor de geboorte was overleden omdat de placenta had losgelaten.
Quito mocht exact 8 weken oud worden...
en was een zeer dapper ventje, die alles als een echte strijder heeft ondergaan;
altijd tevreden, en een vechtertje tot aan het einde.
Hij heeft z'n rust dan ook meer dan verdiend ! ...al missen we hem heel erg.
Hij zal nooit worden vergeten.

Klik hier voor "the Rainbow-bridge"... Until we meet again.

-
--
--